3 oktober Kenna & Cox

Acoustic Folk-blues uit Australië

In samenwerking met Dé Blueskrant

“…he with the voice and soul to raise the dead and she with the melody to make them glad to be alive.”

Chris Kenna en Melissa Cox ontmoetten elkaar in 2008 op een muziektent in Parijs. De twee Australische muzikanten woonden als expats in de Lichtstad, maar hun paden waren totaal verschillend en brachten hen daar…

Chris Kenna groeide op op een boerderij in het zuidwesten van Victoria, Australië. Als jongen leerde hij koeien met de hand melken en konijnen vangen met zijn broers; hij maakte zijn eerste elektrische gitaar van een blok hout toen hij 14 was. Zijn eerste album was Bob Dylans “Blood on the tracks”; zijn eerste held was Jimi Hendrix; zijn eerste liefdesverdriet was toen hij op de radio hoorde dat Stevie Ray Vaughan was neergestort in een helikopter. Het is nog steeds zijn grootste liefdesverdriet.

Hongerig naar het leven als rockster, domineerde hij al snel podia voor zijn eigen bands, en schreef hij support voor rocksterren uit Oz op zijn naam, waaronder Midnight Oil, Men at Work, The Church en Ian Moss (Cold Chisel). Maar nadat hij midden in de woestijn een Franse vrouw tegenkwam, pakte hij zijn biezen en volgde haar naar Parijs, met een gehavende akoestische gitaar en een hoofd vol liedjes. In de lichtstad ontwikkelde hij een akoestische bluesstijl voor solo’s, waarmee hij op een aantal van de grootste podia van de stad heeft gespeeld, als support voor (onder anderen) Jeff Beck, Peter Green en Tommy Emmanuel.

Ondertussen droomde Melissa Cox er al van om in Parijs te wonen sinds ze tien jaar oud was, waar ze klassieke viool leerde in Sydney. Ze had haar viool Claude genoemd, naar Debussy; maar werd al snel aangetrokken door jazz, en daarna door folk en rock, en wereldmuziek. Onder de naam  Black Sesame bracht ze een album uit met electropopnummers tussen haar residenties als jazz-zangeres in Tokio en Guangzhou. Maar het was Parijs waar ze van droomde; en een uitnodiging om filmcompositie te studeren aan L’Ecole Normale de Musique zag de droom werkelijkheid worden.

Melissa speelde al snel viool naast Elliott Murphy en Olivier Durand, Inga Liljeström en Delaney Blue. Op een avond tijdens een jamsessie in Parijs hoorde ze door een waas van rook en whisky een rijke, ruwe stem zingen over een oud landhuis. De zanger was helemaal in het zwart gekleed, met lang haar en cowboylaarzen. Hij sprak haar aan tijdens de pauze; vroeg haar om een ​​nummer met hem te spelen. Ze speelden samen tot het ochtendgloren. Sindsdien spelen ze samen.

Kenna & Cox hebben samen drie albums opgenomen: “One night in Paris” (2012 – livealbum); “Long way home” (2016) en hun nieuwe studioalbum opgenomen met een volledige band, “Shipwrecked” (2020).